Cape Volujica: Mogući investicioni projekat razvoja nekretnina

Izgradnja objekata na već formiranim kaskadama, koje bi se mogle povezati ne samo saobraćajnicama, već i panoramskim uspinjačama poput onih na Kapriju, omogućavala bi svakoj zgradi otvoreni pogled na more i Barski zaliv.

Ogroman dio građana Bara sigurno bi radije na rtu Volujica vidjeli eksluzivni resort, hotele i vile sa uređenim parkovima, stambena naselja sa šetalištima uz obalu i pratećim sadržajima, umjesto dotrajalih i duže vremena gotovo praznih rezervoara za naftu i mazut, kaskadnih platformi formiranih radom kamenoloma.

Kako kažu Vesna i Sonja Čejović iz Advokatske kancelarije „Čejović“, zatim NVO aktivista Zoran Vojvodić, te iz Centra za projektovanje D.O.O. Bar, građani bi isto tako umjesto obale za rasute i toksične terete radije vidjeli marinu za mega jahte, jahting klubove, mega bazene i pokrivene zimske plaže, sadržaje za vodene i ostale sportove.

Prenosimo njihov stav

– Na mjestu prirodne vrtače na vrhu Rta Volujica, koja je eksploatacijom kamena pretvorena u krater, mogla bi se realizovati davna ideja pokojnog profesora Dušana Dragovića, nekadašnjeg dekana Građevinskog fakulteta, da se napravi akomulacija – vještačko jezero, koje bi moglo biti ne samo u funkciji rezervnog vodosnabdijevanja, nego i privlačan ambijent za fantastičan golf teren. Ili prostor za stadion, hipodrom i slične sadržaje – smatraju oni i dodaju:

– Izgradnja objekata na već formiranim kaskadama, koje bi se mogle povezati ne samo saobraćajnicama, već i panoramskim uspinjačama poput onih na Kapriju, omogućavala bi svakoj zgradi otvoreni pogled na more i Barski zaliv. Sve to čini brdo Volujicu izuzetnom lokacijom za razvoj luksuznih nekretnina. Mogućnost direktnog povezivanja za Starim gradom i budućom žičarom na Rumiji, ovu lokaciju čini spektakularnom. Povezanost sa gradskim sadržajima i blizina dva aerodroma dodatne su prednosti.

Decenije ulaganja i odricanja nekoliko generacija, ne samo Crne Gore, nego i bivše Jugoslavije, u izgradnju i razvoj Luke, nažalost, nikad nisu dovele do realizacije planiranih kapaciteta pretovara, nisu je učinile konkurentnom lukama u okruženju, kao što nisu rezultirale profitom adekvatno uloženim sredstvima.

– Sva ta ulaganja i odricanja, prodajom „srca Luke“ – kontejnerskog terminala, u konačnom su praktično poklonjeni zainteresovanom stranom kupcu, ako se uzme u ozbir koliku je cijenu platio u odnosu na ono što je tu bilo uloženo. Cijelo naselje Pristan je iseljeno i nestalo, a Bar je decenijama „talac“ rezervoara za naftu i mazut, koji degradiraju njegovu prestižnost na turističkoj mapi, predstavljaju opasnost za bezbjednost grada i zagadjuju more. O visokim koncentracijama otrovnih materija u vazduhu i moru zbog pretovara rasutih tereta, kontaminaciji zaposlenih i opasnosti zagađenja za stanovništvo i obližnje stambene zgrade, mogli smo saznati nedavno iz zvaničnih saopštenja i podataka nadležnih institucija.

Zato je možda sazrelo vrijeme da se upitamo da li je „jeres“ zamisliti i osmisliti nešto drugo na Rtu Volujica, osim kamenoloma, rezervoara, otrovnih tereta i prljavih i zagadjujućih pretovara.

– Da li bi Rt Volujica mogao da bude mnogo profitabilnije, a sa aspekta životne sredine održivije valorizovan na drugi način, vratiti se onome što je u samom začetku bila Volujica, sa najstarijim gradjenim hotelima i turističkim sadržajima u njenom podnožju? Šta bi značilo ponovo stvoriti nestali „grad“ Pristan? Volujica pruža mogućnost za ekskluzivno naselje za više desetina hiljada stanovnika.

Oni dodaju da, koliko god se trudili geografija se ne može promijeniti.

– Transport tereta sa nulte kote mora, koja se samo nakon stotinjak metara penje na kotu od preko 1.000 metara nadmorske visine, bez još uvijek kompletnih brzih teretnih saobraćajnica, sa prugom koja je zastarela i slabo funkcioniše, a koju na očigled svih nas na najosjetljivijim tačkama aktivnih klizišta investitori napadaju potkopavanjem, sve sa dozvolama i saglasnostima urbanista i nadležnih vlasti – Luku Bar nikada ne može učiniti konkuretnom u odnosu na luke iz okruženja.  Postavlja se razumno pitanje da li je potrebno da i narednih nekoliko generacija ulažu i žrtvuju se, da cio grad bude „zatočenik“ Luke, ili je treba redefinisati u kontekstu realnog i održivog, tako da ne blokira druge razvojne mogućnosti. Vjerujemo da je vrijeme da damo šansu i ispitamo i drugačije vizije.