Primorski portal u posjeti bračnom paru Duraković, prvih 40 korjena poklonila baka

Selma i Osman Duraković su osvajači bronzane medalje na manifestaciji Noćnjak u Zadru. Međunarodna nagrada, u jakoj konkurenciji proizvođaća maslinovog ulja, u prvoj deceniji bavljenja maslinarstvom podsticaj je za još posvećeniji rad u maslinjacima.

Prije sedam godina Selma i Osman Duraković iz naselja Donja Tomba u barskoj opštini, odlučili su da zasade 130 korijena raznih sorti maslina. Uz znoj i odricanje, rad i ljubav, stvorili su pravo gazdinstvo. Oboje Durakovića radi, ali nađu vremena da se nakon radnog vremena posvete maslinarstvu. Počeci nisu bili laki, oni mladi, ali riješeni da rade, bore se i opstanu, i opstali su, te danas svi zajedno uživaju u plodovima svog rada.

U maslinjaku sve rade ona i suprug, i kako smatra Selma, samo tako je gazdinstvo moglo da opstane.

– Počeli smo nakon što je suprugova baba jednom preko penzionog dobila 40 korijena maslina, koje je poklonila unuci. Tada su na našem imanju bile zasađene mandarine, ali su bile stradale od nevremena i drugih raznih bolesti, i mi smo krenuli da iz zemlje vadimo mandarine i sadimo masline. Te sadnice sada imaju već sedam godina – kaže Selma.

Ona dodaje da na placu imaju oko 130 korijena, ali i super intenzivnu vrstu „oliana“, 40 komada, koje je donirao njen brat Faro.

– Radi se o mladoj španskoj vrsti koja je hibrid, rađena je od dvije poznate vrste „arbikine“ i „argosane“. Dali su joj snagu samo u plodu, potpuno su joj zanemarili list i rast. Tako da ona, što je za naše podneblje kuriozitet, već u prvoj godini ima rod. I njeno ulje se takođe kotira vrlo visoko, u što smo se i uvjerili. Sadi se na razdaljini od 1,30 metara između stabala, a pravi se kao hodnik. Kreše se ravno i pušta se da raste samo u visinu i da se grane sudaraju jedna o drugu. Sa strana se krasti jednom velikom brusilicom, a izuzetno joj je potrebno da ima vode – objašnjava Selma, i dodaje da se nikad nisu pokajali što su se otisnuli u „nemirne preduzetničke vode“.

Osman Duraković kaže da navodnjavanjaju masline i praktikuju prihranu, koja se može raditi i preko lista…

– Po meni je, ipak, najbolje kada se maslina prihranjuje preko vode, iz jednog bazena pusti se „kap po kap“. I onda najbolje napreduje. Za svih ovih sedam godina masline su rađale dobro, bez obzira o kojoj se sorti radilo. Sve su mješane sorte, tu ima desetak sorti „žutice“, hrvatske „oblice“, istarske „bjelice“, italijanskih „koratine“, „frantojo“, „lećino“… Sadili smo raznovrsne sorte upravo da bi se dobio dobar rod, i naravno da je počelo da se dobija i kvalitetno ulje – kaže Durković.

Ove godine su, ponosno navode Durakovići, dobili bronzanu medalju na manifestaciji „Noćnjakˮ u Zadru.

– To je vrijedno međunarodno priznanje. Nas šestoro Barana sa svojim uljima i još toliko drugih iz Crne Gore, koji su kao i mi poslali uzorak ulja. Naše ulje se zove „Zog“, što na albanskom znači ptica. Mi smo Zaganjori, porijeklom iz sela Zoganje, što u prevodu znači ptičarnik – pojasnila je Selma, koja redovno radi promociju ovog ulja na sajmovima i društvenim mrežama.

Sami njeguju masline

– Svake godine proizvodimo više ulja. Bude ga i po 300-400 litara godišnje, bar je takva bila prošla godina. Sve oko maslina radimo sami, ovim rukama. Obavili smo i kurseve za krašćenje, pratimo najmodernije trendove, informišemo se preko štampe, internet portala, što je za maslinu najbolje. Povezani smo sa hrvatskim grupama maslinara, mijenjamo iskustva, često i oko bolesti – priča Osman, naglašavajući da trenutno rade navodnjavanje, te da su krašćenje završili u februaru.