Pronalaženje životnog smisla ključno je za oporavak u slučajevima bolesti zavisnosti

Gošća osme epizode podkasta NVO „Melos“ bila je psihološkinja i direktorica JU „Kakaricka gora“ Dijana Milošević. U razgovoru sa voditeljkom podkasta Aleksandrom Bojić Ivanović, Milošević je govorila o veoma značajnim temama – procesu tretmana bolesti zavisnosti, programskim aktivnostima u ovoj javnoj ustanovi, putu od dolaska u ustanovu do oporavka…

JU „Kakaricka gora“ je ustanova za smještaj, rehabilitaciju i resocijalizaciju korisnika psihoaktivnih supstanci, odnosno, ustanova specijalizovana za tretman bolesti zavisnosti.

„Rad sa zavisnicima je vrlo kompleksan u smislu da nije dovoljno samo koristiti različite tehnike u psihoterapiji i omogućiti im da se suoče sa svojim problemom, da prepoznaju uzroke zbog kojih su razvili bolesti zavisnosti, da uvide koji je njihov novi smisao života, nego je njima pored toga potrebno i da osjete da su prihvaćeni, jer često do trenutka ulaska u ustanovu bivaju odbačeni zbog načina života, da osjete ljubav, povjerenje i podršku“, kazala je Milošević, dodavši da se u JU „Kakaricka gora“ trude da se korisnici osjećaju „kao u svojoj drugoj kući“.

„Sa druge strane, trudimo se da nas koji radimo sa njima gledaju kao članove svoje porodice. Često, klijentkinje i klijenti koji završe tretman, otpočnu „novi život“, se rado vraćaju kod nas da nas posjete, popiju kafu, da podijele neke lijepe stvari koje im se dešavaju u životu. Kada mi vidimo njihov oporavak, kada ja lično vidim da sam doprinijela da neko oformi porodicu, da se vrati na pravi put, da vidim osmijeh na njihovim i licima njihovih porodica, to je dodatna snaga…“, navela je Milošević.

„Kakaricka gora“ je prvo mjesto u kom zavisnici nisu odbačeni, gdje se zaposleni trude da razumiju sve greške, ali i da utiču na korisnike da osvijeste sve disfunkcionalne odnose koje su imali, da se suoče sa posledicama i da unutar sebe pronađu smisao.

„Često osobe koje uđu u problem bolesti zavisnosti, u nekom trenutku gube smisao života. Klijenti često kažu da osjećaju jednu određenu prazninu, a ta praznina nije nastala samo u aktivnoj fazi, ona postoji i prije ulaska u problem sa supstancama i upravo oni kroz upotrebu supstanci pokušavaju da popune tu prazninu, da budu cjeloviti. Kroz psihoterapijski rad tražimo adekvatan dio koji će popuniti tu prazninu, da više nikada ne uzmu bilo koje sredstvo koje bi popunilo taj osjećaj praznine“, objašnjava Milošević i dodaje da je „u oporavku i periodu apstinencije, važno da korisnici osjete određeno zadovoljstvo, jer tog trenutka kada osjete zadovoljstvo životom i postave određene ciljeve, počinje stabilna apstinencija“.

U JU „Kakaricka gora“ tretiraju se zavisnosti od droga, alkohola i kocke, ali Milošević kaže da je najčešće prisutna politoksikomanija – zavisnost od više različitih supstanci.

„Program se sastoji iz dvije faze – rezidencijalne, koja traje 12 mjeseci, tokom kojih su klijenti smješteni u JU, i u tih 12 mjeseci prolaze kroz tri faze – faze adaptacije od mjesec dana, faze rehabilitacije i faze resocijalizacije. Nakon završetka dvanaestomjesečnog tretmana, ulaze u fazu nerezidencijalnog dijela tretmana kada odlaze svojim kućama i po pozivu stručnih lica tri puta mjesečno dolaze radi grupnih i individualnih terapija“, objasnila je Milošević.

U ovoj ustanovi sa korisnicima se radi na psihičkom, fizičkom, ali i duhovnom nivou, jer kako kaže Milošević, bez rada na svim tim domenima ne može da se napravi adekvatna priča. Korisnici su u početku „zatvoreni“ u sebe, uplašeni, plaše se osuđivanja, imaju pogrešnu sliku o JU kao bolnici, ali kako vrijeme prolazi, shvataju da vlada prijatna atmosfera i da oni polako postaju jedna mala porodica i pored razlika koje postoje.

Milošević ističe i da „bolest zavisnosti ne može da se izliječi, već može da se zaliječi“.

„Učimo svoje klijente da do kraja svog života ne smiju da uzmu nijednu supstancu koja mijenja svijest, jer ih uzimanje bilo koje supstance može vratiti na stari put… Zavisnik u svom životu ima samo dva puta – put smrti ili put oporavka“, naglašava Milošević i dodaje da je presudno da korisnici pronađu zadovoljstvo i ciljeve, jer u tom trenu počnu da osjećaju da pripadaju svom okruženju.

„Jako je važno da svaki čovjek treba da radi na sebi dok je živ, a zavisnici, nažalost, zbog svih tih godina pakla da budu vrlo obazrivi, jer u jednom trenutku mogu da izgube sve što su uložili. Zato je vrlo važno da bude tretman na dobrovoljnoj osnovi i da postoji unutrašnja motivacija. Bez unutrašnje motivacije kvalitet oporavka neće biti adekvatan“, kazala je Milošević.

Kompletan razgovor sa Dijanom Milošević dostupan je na sledećem linku:

Pored visokoškolskog obrazovanja Dijana Milošević je stekla i zvanje porodične savjetnice iz sistemsko-porodične terapije, a trenutno je psihoterapeutkinja u edukaciji O.L.I integrativne psihoterapije. Radno iskustvo je započela još kao studentkinja volontirajući u nevladinim organizacijama koje su se bavile problematikom bolesti zavisnosti, gdje je nakon završetka studija započela i svoj prvi radni odnos. U Javnoj ustanovi za smještaj, rehabilitaciju i resocijalizaciju korisnika psihoaktivnih supstanci Podgorica je zaposlena od 2015. godine kao članica stručnog tima u Sektoru za tretman zavisnica, na poziciji psihološkinje, a od 2020. godine izabrana je za direktoricu Javne ustanove.

Honorarno je bila angažovana na poslovima psihološkinje u udruženju koje pruža pomoć djeci oboljeloj od kancera, kao i u ulozi predavača na Unverzitetu Donja Gorica, odsjek psihologija. Od 2018. godine je predsjednica Savjeta za prevenciju narkomanije Glavnog grada. Kooautorka je izlazne studije “Perspektive razvoja tretmana bolesti zavisnosti kod žena u Crnoj Gori“. Edukatorka na mnogobrojnim događajima koje su za temu imale prevenciju i tretman bolesti zavisnosti, mentalno zdravlje i psihopatologija (predavanja u osnovnim i srednjim školama, seminari, konferencije, tribine, okruglli stolovi).

Voditeljka: Aleksandra Bojić Ivanović Gost: Dijana Milošević, psihološkinja i direktorica JU „Kakaricka Gora“ Video: Dejan Senić, Igor Perčobić Muzička podloga i obrada zvuka: Muzički studio „Melos“, Zorica Vučeljić i Filip Despotović.