Otrgnuto od zaborava: Lekovići uspješni na svim poljima

Kada je sport u pitanju, njihova ljubav je atletika, a sportske gene naslijedile su od oca Nevena Lekovića, stomatologa.

Tekst napisan 2012.godine, a mladi Lekovići kako prije 10 godina tako i danas puni vedrine, energije i istrajnosti u ostvarivanju svojih ciljeva.

Da je Bar grad u kojem ima dosta potencijala, mladih sportskih talenata, vrlo svestranih i sa mnogim drugim afinitetima, prilično fin primjer je porodica Leković. Mladi fudbaler i vrlo uspješan atletičar Mornara, Danilo Leković i njegove sestre bliznakinje Marija i Dunja, takođe atletičarke, i odlične učenice muzičke škole.

Učenici svih škola na području barske opštine bave se mnogim školskim, a još više van školskim aktivnostima. Jedna od njih je i sviranje nekog instrumenta. Većina to smatra zanimljivim, jer ih fasciniraju poznate zvijezde i toliko uživaju u muzici da žele i sami da je stvaraju.

Danilo je počeo da trenira kod Olivera Merdovića u školi fudbala „Liberoˮ, a nakon toga je nastavio karijeru u Mornaru, i to vrlo uspješno. Postigao je čak 16 golova. Najviše zasluge za to što je krenuo stazama fudbala, kako naglašava njegov otac Neven, nekad i sam fudbaler Mornara, imaju Danilovi treneri Oliver Beli Merdović, Nikola Ćići Vukoslavčević, Rade Pejović, Mirko Raičković i Peđa Jovetić, koji pomno prati njegov napredak. Na njegove rezultate ne može se ostati ravnodušan. Treneri kažu da je izuzetno talentovan, te da može – igrao bi fudbal po cijeli dan. U poslednje tri godine bio je učesnik kampa mladih fudbalera Partizana.

Bivša vrlo uspješna atletičarka Sanja Đurnić ističe da je Danilo takođe i veliki talenat za atletiku. Nastupao je na državnom prvenstvu Crne Gore 2010. i 2011. godine. U pretprošloj godini bio je prvi na 60 i 200 metara, i postigao je državni rekord u kategoriji „cicibanˮ, a u prošloj je takođe osvojio dva prva mjesta, na 60 metara i u skoku u dalj. Ono što posebno treba istaći jeste da je na svim tim prvenstvima bio bolji od perspektivnog takmičara Crne Gore Eroviha, i da ga je uspio pobijediti.

Bliznakinje Marija i Dunja učenice su šestog razreda OŠ „Jugoslavijaˮ. Ljubav prema muzici naslijedile su od majke Aleksandre, sudije Osnovnog suda u Baru, koja je đak prve generacije učenika muzičke škole u gradu pod Rumijom, kao i tetke Dace koja je završila muzičku akademiju u Beogradu i svira violinu. Kada je sport u pitanju, njihova ljubav je atletika, a sportske gene naslijedile su od oca Nevena, stomatologa. Sestre Leković su učenice četvrtog razreda muzičke škole. Sviraju klavir, u klasi profesorice Maje Basarab, i želja im je da završe muzičko obrazovanje. Nisu im bitne diplome već bi rekle „lijepo je znati što višeˮ.

Učestvovale su na mnogim takmičenjima koje je organizovala škola, kao i na državnom prvenstvu u Kotoru prošle godine, gdje su osvojile zlatne lire. Marija u baroknom sastavu na klaviru, u kategoriji kamerna muzika, pretakegorija, zajedno sa Anom Kastratović na flauti i Mionom Babović na flauti, a Dunja sa Milenom Jaramaz na violini i Janom Vukosavović na violončelu. Ne zaboravljaju da napomenu da su četiri godine vježbale i balet u školi „Princeza Ksenijaˮ. Ljubav prema muzici za ove dvije odlične učenice, koje u školi ređaju samo petice, ravna je ljubavi prema sportu, odnosno atletici. Na to ukazuje i desetak medalja i priznanja koje krase njihove vitrine, u trkama na 60 i 200 metara i skoku u dalj. Jedini uslov, bar za sada kako kaže njihov otac Neven, da se i dalje bave sportom jeste da budu odlični đaci.

Zaista, porodica za primjer ovog grada.